Friday 29 October 2010

Ο Αστέρης Γκέκας συμπυκνώνει αισθητικές αναμνήσεις του μεσογειακού τοπίου








5 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ Λευκωσία, the Office (99848495). Εγκαίνια 7.30μ.μ. Μέχρι 30 Νοεμβρίου (''Φιλελεύθερος'' 25/10/10).


Ο Αστέρης Γκέκας έχει και στο παρελθόν χαράξει και επι- ζωγραφίσει σειρές από κα- λαπόδια, από το 1990 κι έπει- τα. Στη δουλειά που παρου- σιάζει από τις 5 Νοεμβρίου στην αυτοσχέδια γκαλερί the Office, στην Εντός Των Τειχών Λευκωσία, όμως, επιτελεί μια ιδιόχειρη άσκηση σε «φυσιογνωμικά» στοιχεία του μεσογειακού τοπίου. Τον χώρο που είναι σήμερα η γκαλερί χρησιμοποιούσε για 56 χρόνια ένας υποδημα- τοποιός της Λευκωσίας, ο Ανδρέας Μάτσας και πλέον τον διευθύνει ο γιος του, Τάσος Γκέκας που τα τελευταία δέκα χρόνια ζει στην Κύπρο. Η έκθεση τελεί υπό την αιγίδα της Ελληνικής Πρεσβείας και τα εγκαίνια θα τελέσει ο πρέσβης
της Ελλάδας Βασίλης Παπαϊωάννου. Σε ένα πρώτο επίπεδο, ενδημικά φυτά της Κύπρου, όπως ο κρόκος, το κυπριακό κυκλάμινο δίνουν στον Αστέρη Γκέκα το έρεισμα να εστιά- σει την προσοχή του σε εγγενή, μορφολογικά στοιχεία του τόπου. Όχι μονάχα ως προς το θέ- μα των χρωματικών του επιλογών αλλά και όσον αφορά τα διακοσμητικά τους μοτίβα. Σε ένα δεύ- τερο επίπεδο, ο χώρος του Γραφείου και ειδικό- τερα τα δομικά χαρακτηριστικά που προδίδουν την προηγούμενή του χρήση ως υποδηματοποι- είο, λειτουργούν «αντιστικτικά» ως πρόσκληση και ως πρόκληση για τον εικαστικό για να συνε- χίσει μια μακρόχρονη παράδοση μπολιάζοντάς
την παράλληλα σε μια νέα τάξη «σημείων».

Αισθητικές αναμνήσεις

Όταν όλα τριγύρω φαίνονται στεγνά, η άγρια ρί- γανη στο Κάβο Γκρέκο ή στον Απόστολο Ανδρέα «γειώνει» βαθιά τις ρίζες της για να επιβιώσει. Μια αντίστοιχη διαδικασία ακολουθεί ο Αστέ- ρης Γκέκας απέναντι στην παράδοση. Δεν τη στο- χάζεται ως ένα παράξενο απολίθωμα αλλά για τον ίδιο αποτελεί στην πράξη έναν ολοζώντανο οργανισμό, ένα αντικείμενο αέναης προσαρ- μογής και γοητείας. Όπως ένα καλαπόδι ακο- λουθεί την κυρτή φόρμα του ποδιού, το ίδιο μι- μείται και ο εικαστικός απέναντι στο χρόνο.

Βάφοντας, «κεντώντας» το καλαπόδι, συ- σπειρώνει πολύτροπα αισθητικές αναμνήσεις του μεσογειακού τοπίου. «Σκάβοντας», το κα- λαπόδι, σκάβει τεχνηέντως την ίδια τη ρωμαίι- κη κληρονομιά και αυτή αναβλύζει αρώματα. Εκμαιεύοντας ο Αστέρης Γκέκας υπομονετικά το νεότερο από το παλαιό δίνει τη δική του προ- σωπική απάντηση στον εφήμερο χαρακτήρα των εκθέσεων, κρατώντας με ευλάβεια που φθά- νει στα όρια της μονότονης προσευχής μια συ- νεπή και πεισματική στάση πάνω στο ιδιαίτερα ευαίσθητο για όλους μας ζήτημα της ελληνικής παράδοσης. Τα υποδήματα αποτελούν πιθα- νόν ένα ιερό, αναπόσπαστο κομμάτι της ίδιας της ζωής. Τα καλαπόδια, a priori μάρτυρες του χρόνου και της θωπείας του μάστορα - αποτε- λούν πιθανόν μια ιδιότυπη μήτρα που προετοι- μάζει μελλοντικά, αισιόδοξα βήματα. Τα ζεστά και χαρούμενα «Υποδήματα» του Αστέρη Γκέκα σας προσκαλούν να αναζητήσετε αυτές τις πι-
θανότητες στις προσωπικές σας διαδρομές.

Έργα και ημέρες

Γνήσιος και πηγαίος καλλιτέχνης ο Αστέρης Γκέ- κας, που ζει και εργάζεται στο Βόλο, έχει στο παρελθόν παρουσιάσει δυο φορές στην Κύπρο δουλειά του, όπου συνδυάζει μια ιδιότυπη ζω- γραφική - μικρογλυπτική σε ξύλο, δημιουργώ- ντας με τα έργα του περιβάλλοντα και εγκατα- στάσεις. Πριν από περίπου δυο χρόνια παρου- σίασε δυο εκθέσεις ταυτόχρονα, στο μπαρ-εστια- τόριο Ερωδός και στο Χαμάμ Ομεριέ με έργα που εμπνεύστηκε από τους δύο χώρους.

Ο Αστέρης Γκέκας γεννήθηκε το 1954 στη Θεσ- σαλονίκη. Έχει πραγματοποιήσει περισσότερες από 40 ατομικές εκθέσεις σε Ελλάδα, Κύπρο και Ευρώπη. Έργα του βρίσκονται σε μουσεία και ιδιωτικές συλλογές σε Ελλάδα, Ευρώπη, Αμερι- κή και Ασία. Μαθήτευσε κοντά στον γλύπτη Νί- κο Μιχελιδάκη. Το 1985 ίδρυσε το Εργαστήρι Ξυλογραφών «Δημήτρης Γαλάνης» και, εκτός των χαρακτικών, δημιουργεί έργα με κυρίαρχο υλι- κό το ξύλο.

Ξεκινώντας πρώτα από τις μήτρες των έργων του διαμορφώνει ένα δικό του μορφοπλαστικό λόγο. Σπάνια εκθέτει πίνακες με τη συμβατική έννοια της λέξης. Κατά κανόνα πρόκειται για αντικείμενα - εργαλεία μαστόρων ή του σπιτι- ού τα οποία ζωγραφίζει με πολύχρωμες κουκί- δες που συχνά καλύπτουν ολόκληρη την επι- φάνεια. Το βιομηχανικό αντικείμενο ή εργαλείο μετατρέπεται σε νέο όργανο, αναζωογονημένο από την εικαστική δράση του Γκέκα, μια νέα ζωή που αξιώνει να επιβληθεί στην προηγούμενη φόρμα και να πανηγυρίσει αυτή τη μαγική της ικανότητα. Πρόκειται για μια ζωγραφική δυνα- μική όπως του αφηρημένου εξπρεσιονισμού, αλλά ταυτόχρονα και τρυφερή όπως της λυρι- κής αφαίρεσης χωρίς όμως να χάνεται και το εν- νοιολογικό υπόστρωμα του πουαντιλισμού.